ජීවිතේ සුන්දරම කාලවකවානු ගෙවිලා යත්දි දුක,වේදනාව,කදුළු අතරින් අමාරුවෙන් හරි හිනාවෙන්න උත්සහා කරන වෙලාවක හිතට සැනසීමක් ලැබෙන්න,හිත නිවන්න ගීතයකට තියෙන්නේ පුදුම හැකියාවක්.ඉතින් පහුගියකාලේ ලොකු ගින්දරක පිච්චිලා පිච්චිලා අලුවෙලා ගියාට පස්සේ මියගිය අලු ගොඩට ඉසින පැන් පොදක් වගේ මේ ගීතය නිතරම අහමින්,නිතරම කියමින් අකුරක් ගානේ නහරදිගේ ගලාගෙන ගිහින් හදවතේ ගැඹුරුම තැනටම දැනෙන්න මම නිතරම ඉඩ දෙනවා....
පෙම් කවක් ලියූ නුඹ සිත් අහසේ
එය මකා දමා ගිය හැටි රහසේ
නුඹ මෙතෙක් රැඳී උන් මා මනසේ
පෙම් පුරා වතක් නිමා කරන්නද මා කෙලෙසේ
නුඹ යන්නම යන්නම යනවා නම්
මට ඉන්න කියන්නට බැහැනෙ ඉතින්//
යලි එන්නම එන්නම හිතුනේ නම්
නුඹ එන්න එපා මගෙ හිත තහනම්
හුරතලෙන් දැවටිලා මගේ ලගින්
දුන් සතුට එපමණද මට පවසන්//
සඳ එළිය පොළොවටයි හිමිවූයේ
සඳ අහසෙ රැඳුනාට රත්තරනේ
පෙම් කවක්..............
[ගීතය ගායනා කරන්නේ කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ.නිරන්ජන්ගේ බ්ලොග් එකේ දාලා තිබ්බ සටහන දැකලා මට මේක ලියන්න හිතුනා. ගීතයේ පද ටික ගත්තේ නිරන්ජන් ගේ බ්ලොග් එකෙන්.නිතරම අහන ගීතය නිසා සටහනක් ලියන්න හිතුනා]
මෙන්න අහනවනම් ගීතය - http://www.mediafire.com/?wjiygymymte
Thursday, September 17, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment