අද ලංකාදීපේ තිබ්බ මේ විස්තරය දැකලා හිතට පුංචි සතුටක් වගේම දුකකුත් දැනුනා. වසර 30ක් වදදීපු කාළකන්නි ත්‍රස්තවාදය අවසන් වෙලා නිදහස් නිවහල් රටක අලුතෙන් හුස්මගන්න වාසනාව ලැබිලා තියන මොහොතක ජාතිවාදය කියන සර්පයා රෙද්ද අස්සේ දාගේන දගලපු සහ තාමත් දගලන සමහරුන්ටනම් මේක තේරෙන එකක් නැහැ. අපි මෙච්චරකල් බෙදිලා වෙන්වෙලා ජාතිවාදය අවුස්සගෙන හිටිය අතීතය ඉවරකරන්න,අමතක කරන්න අද වෙත්දී හොද අවස්ථාවක් හැමෝටම ලැබිලා.
සිංහලද,දෙමළද කියලා බෙදීම ඇති වුනේ මේ භාෂා ප්‍රශ්නය නිසයි. අපි දෙමළ දන්නේ නැහැ,දෙමළ අය සිංහල දන්නේ නැහැ. ඉතින් කොහොමද සුහදත්වයක් ඇතිවෙන්නේ. එක අතකට ඒක අපේ අධ‍ය්‍යාපන ක්‍රමයෙත් වැරැද්දක්. පාසලේදි 8-9 වසර වෙනක්ම් නිකන් දෙමළ වචන දෙක තුනක් කියලා දුන්නට හරියන්නේ නැහැ. අනික අර ජාතිවාදය කියන නපුංසකයා ඇග ඇතුලේ ඉන්න පෙරේතයෝ කොහොමත් ඒකට අකුල් හෙලනවා.
කොහොම හරි දැන් අපි මේ දේවල් වෙනස් කරන්න ඕනේ අන්න ඒකට සිංහල අපිටත් ඉස්සෙල්ලා උවමනාව තියෙන්නේ සහෝදර දෙමළ ජනතාවට. එක අතකට අපි ලැජ්ජ වෙන්න ඕනේ. පත්තරේ තිබ්බ මේ විස්තරය දැක්කම හිතට සතුටක් වගේම දුකක් දැනුනා කිව්වේ ඒක නිසයි.
කොහොමහරි අන්තිමට අපේ පැත්තට මනුස්සකමේ අත් දික්වෙලා තියන වෙලාවක කුහක නොවී අත දෙන්න පුලුවන්නම් එතන තමයි නියම සිංහලයා ඉන්න ඕනේ තැන. අපිට පුලුවන්නම් අපේ අනාගත පරපුරට මේ ප්‍රශ්නනෙට විසදුම කියලා දෙන්න ඒක තමයි ගොඩක් වටින්නේ. හෙට අලුත් දවසක් ඒ දවස බෙදීම් නැති අවංක මනුස්සකම පුරෝගත්ත මිනිස්සුන්ගෙන් පිරිච්ච ලස්සන රටක් නිර්මාණය කරන්න හැමෝම එකතු වියයුතුයි. ඔබත් ඔබේ කොටස අවංකව ඉටුකරන්න.
